Bazen korkuyorum bir kitapla ilgili yorum yazarken. Sanki henüz okumayanlar için kitabın büyüsünü kaçıracakmışım gibi geliyor. (Neyse ki arka kapakta da biraz ipucu verilmiş.😊) Bu da o tip romanlardan biri. Çünkü kitabın ne isminden ne kitap kapağının resminden, kitabın konusu anlaşılmıyor. Aslında en çok hoşuma giden de bu benim. Her şey sürpriz, her şey beklenmedik. Kitapta, eskiye olan özlemi, tutkusu takıntı halini almış bir kadının penceresinden günümüz şehirleşmesine, modernlik uğruna oluşturulan yapay yasam alanlarına eleştirileri görüyoruz. Aslında itiraf edeyim bazı sahnelerden etkilendim, hatta ruhani bir yöne doğru gideceğini düşündüm ama öyle çıkmadı😀. Sonu da bayağa şaşırtıcı ve biraz da hüzünlüydü doğrusu.
Birkaç alıntı yapacağım:
"Ev, Asuman'a iyi davranıyordu. Evet iyiydi, Mete şikayet ettikçe, eşyayı oraya buraya fırlattıkça, eve sert davrandıkça ev de ona direniyordu. Asuman dokunduğunda hepsi uysal, sevecendi..." Nesneleri kişileştirmede çok başarılı buldum. İnsana evin birazdan canlanacağını düşündürüyor neredeyse. "Hepimiz aynı şeyin zerreleriyiz" diye düşünen, her varlığa neredeyse insansı bir varlıkmış gibi muamele eden bir kadınla tanışıyoruz kitapta.
Bir de Japon çömlek ustalarının öyküsünü söylemeden geçemeyeceğim:
"Düzgün, çatlaksız, pürüzsüz yapabilecekleri çanak çömleklerin bir yerine bilerek bir iz bırakırlarmış. Bir kusur yani. Ona ruh kattıklarını söylerlermiş. Güzellik kusursuzluk değildir."
Keyifle okuduğum bir kitap oldu. Yazarın okuduğum ilk eseriydi, kalemiyle tanışmaktan çok mutlu oldum. Kısa romanları seviyorum :))
Sayfa sayısı: 131
Yayınevi: İletişim
Basım yılı: 2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder